نیمه تاریک- بررسی عوارض دوپینگ
تعداد ویدئوها: 8
در مستند «نیمه تاریک-بررسی عوارض دوپینگ» به این پدیده شوم و عوارض جبران ناپذیر آن بر روی ورزشکاران خواهیم پرداخت. دوپینگ کردن به معنای استفاده از داروهای ممنوع شده و غیرمجاز برای افزایش کارایی و عملکرد ورزشکاران است. این داروهای به ظاهر نیروزا حتی می‌توانند فرد را به بالاترین حد آمادگی خود رسانده و او را از یک ورزشکار معمولی به یک ورزشکار صاحب نام و پرآوازه تبدیل کنند، اما عوارض مخرب و برگشت ناپذیری که پس از استفاده از این داروها گریبانگیر ورزشکار می‌شود ممکن است فرد را تا مرز ناتوانی و حتی مرگ نیز پیش ببرد. انواع داروهای دوپینگ به طور کلی در پنج گروه دارویی تقسیم بندی می‌شوند که عبارتند از : 1- داروهای محرک سیستم عصبی مرکزی 2- داروهای مخدر 3- استروئیدهای آنابولیک 4- داروهای ادرارآور 5- هورمون‌های پپتیدی و گلیکوپروتئینی و آنالوگ‌های آنها. برخی از این داروها علی‌رغم بالا بردن توان جسمی و عضلانی ورزشکاران علاوه بر محرومیت، عواقب جبران ناپذیر جسمی و روحی را برای افراد مصرف کننده به دنبال دارد که از جمله آنها می‌توان به عوارض قلبی و عروقی، عوارض کبدی، عوارض روانی و... اشاره کرد. با وجود تمهیدات صورت گرفته برای جلوگیری از دوپینگ، ورزشکاران مشهور زیادی گرفتار این پدیده شوم شده و از شرکت در میادین ورزشی محروم گشته‌اند. در این بین نام ورزشکاران معروف و صاحب نامی همچون دیگو مارادونا، ریو فردیناند، لانس آرمسترانگ، بن جانسون و تایسون گای به چشم می‌خورد که علی‌رغم شهرتشان در لیست ورزشکاران دوپینگی جای گرفته‌اند. با گسترش پدیده دوپینگ در چند دهه اخیر، این موضوع بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و پس از تشکیل سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ بسیاری از کارشناسان به مطالعه و بررسی آن پرداخته‌اند. معضل بزرگی در دنیای ورزش که در این مستند دیدنی قصد داریم ابعاد مختلف آن را از چندین جنبه مورد بررسی قرار دهیم. با ما همراه باشید.
سفری با ابرقهرمانان
تعداد ویدئوها: 10
در مستند «سفری با ابرقهرمانان» با ما همراه باشید. مسابقات پارالمپیک از سال 1960 هر چهار سال یک بار به طور منظم و پس از اتمام بازی‌های المپیک در همان شهر میزبان برگزار می‌گردد. در این رویداد بین‌المللی چندین هزار ورزشکار مختلف مرد و زن در رشته‌های ورزشی گوناگون نظیر دو و میدانی، تیراندازی با کمان، سوارکاری، فوتبال پنج نفره، راگبی با ویلچر و... برای کسب عنوان قهرمانی با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. ورزشکاران پارالمپیک علی‌رغم وجود معلولیت با انگیزه و روحیه‌ای بسیار بالا، خود را برای شرکت در این مسابقات آماده می‌کنند و هیچ چیزی را مانع پیشرفت خود نمی‌دانند. بیمارستان استوک مندویل شهر آیلزبری انگلستان به عنوان مبدأ شکل گیری بازی‌های پارالمپیک شناخته می‌شود؛ جایی که جرقه تشکیل این بازی‌ها توسط دکتر لودویگ گاتمن برای افراد دارای معلولیت زده شد. بسیاری از ورزشکاران پارالمپیک بریتانیایی تحت نظر پزشکان این بیمارستان مورد احیاء قرار گرفته و خود را به بالاترین سطح آمادگی رسانده‌اند. استیو براون "Steve Brown" کاپیتان سابق تیم راگبی با ویلچر بریتانیا یکی از این افراد است. او در سال 2005 زمانی که تنها 23 سال داشت از روی بالکنی سقوط کرد و پس از وقوع این حادثه و در پی جراحات وارده به گردن و نخاعش ویلچرنشین شد. شاید در ابتدا این موضوع برای استیو چندان قابل هضم نبوده باشد اما او تنها با گذشت چند ماه از این حادثه در تمرینات راگبی با ویلچر حضور پیدا کرد و پس از به عضویت درآمدن در تیم ملی کشورش، در سال 2012 اولین حضور خود در رقابت‌های پارالمپیک را تجربه نمود. لی پیرسون "Lee Pearson" نیز یکی دیگر از ورزشکاران پرافتخار بریتانیایی است که در رشته سوارکاری و در مسابقات پارالمپیک تاکنون (2019) موفق به کسب یازده مدال طلا در شاخه‌های مختلف شده است. این افراد تنها رؤیای یک چیز را در ذهن خود می‌پرورانند و آن هم چیزی نیست جز موفقیت و کسب عنوان قهرمانی. ورزشکارانی که با انگیزه و روحیه بالای خود علی‌رغم همه مشکلات پیش رویشان از سد موانع مختلف می‌گذرند تا بتوانند در این رویداد بزرگ ورزشی حضور پیدا کنند. در ادامه توجه شما عزیزان را به تماشای ویدیوهای این دوره جلب می‌کنیم.
